تشخیص و آزمایش ADHD

تشخیص و آزمایش ADHD : هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد شما یا فرزندتان ADHD دارید یا خیر. مطالعه‌ای در سال 2017 بر مزایای یک آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگسالان تاکید کرد، اما بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD را نمی‌توان بر اساس یک آزمایش انجام داد.

برای تشخیص، پزشک علائمی را که شما یا فرزندتان در 6 ماه گذشته داشته اید ارزیابی می کند. پزشک شما احتمالاً اطلاعاتی را از معلمان یا اعضای خانواده جمع آوری می کند و ممکن است از چک لیست ها و مقیاس های رتبه بندی برای بررسی علائم استفاده کند. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی برای بررسی سایر مشکلات سلامتی انجام می دهند. در مورد مقیاس های رتبه بندی ADHD و آنچه که آنها می توانند و نمی توانند انجام دهند بیشتر بیاموزید.

اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان ADHD دارید، با پزشک در مورد ارزیابی صحبت کنید. برای فرزندتان نیز می توانید با مشاور مدرسه اش صحبت کنید. مدارس به طور منظم کودکان را از نظر شرایطی که ممکن است بر عملکرد آموزشی آنها تأثیر بگذارد ارزیابی می کنند. برای ارزیابی، یادداشت ها و مشاهداتی در مورد رفتار خود یا فرزندتان به پزشک یا مشاور ارائه دهید. اگر آنها مشکوک به ADHD باشند، ممکن است شما یا فرزندتان را به یک متخصص ADHD ارجاع دهند. بسته به تشخیص، آنها همچنین ممکن است یک قرار ملاقات با روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب را پیشنهاد کنند.

درمان ADHD

درمان ADHD معمولاً شامل درمان‌های رفتاری، دارو یا هر دو است. انواع درمان شامل روان درمانی یا گفتار درمانی است. با گفتار درمانی، شما یا فرزندتان در مورد اینکه چگونه ADHD بر زندگی شما تأثیر می گذارد و راه هایی برای کمک به مدیریت آن صحبت می کنید. نوع دیگر درمان، رفتار درمانی است. این درمان می تواند به شما یا فرزندتان کمک کند تا نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود را بیاموزید.

هنگامی که شما با ADHD زندگی می کنید، دارو نیز می تواند بسیار مفید باشد. داروهای ADHD به گونه ای طراحی شده اند که بر مواد شیمیایی مغز تأثیر بگذارند، به گونه ای که شما را قادر می سازد تکانه ها و اعمال خود را بهتر مدیریت کنید. درباره گزینه های درمانی و مداخلات رفتاری که می تواند به کاهش علائم ADHD کمک کند، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

داروی ADHD

دو نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD محرک و غیر محرک هستند. محرک های سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایج ترین داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین عمل می کنند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از متیل فنیدات (ریتالین) و محرک های مبتنی بر آمفتامین (آدرال). اگر محرک ها به خوبی کار نکنند یا عوارض جانبی دردسرساز برای شما یا فرزندتان ایجاد کنند، پزشک ممکن است یک داروی غیرمحرک را پیشنهاد کند. برخی از داروهای غیر محرک با افزایش سطح نوراپی نفرین در مغز عمل می کنند.

این داروها شامل اتوموکستین (Strattera) و برخی از داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون (ولبوترین) هستند. داروهای ADHD می توانند فواید و همچنین عوارض جانبی زیادی داشته باشند. درباره گزینه های دارویی برای بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر بدانید. (منبع)

برای مطلب مرتبط بیشتر به این صفحه سری بزنید