صرع یا تشنج چیست؟

صرع یا تشنج چیست؟ صرع یک بیماری عصبی است که باعث تشنج های غیرقابل تحریک و مکرر می شود. تشنج عبارت است از هجوم ناگهانی فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز شما. پزشکان صرع را زمانی تشخیص می دهند که شما دو یا چند تشنج بدون هیچ دلیل قابل شناسایی دیگری داشته باشید.

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) صرع بر 50 میلیون نفر از مردم منبع مورد اعتماد در سراسر جهان و بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) نزدیک به 3.5 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد.

هر کسی ممکن است به صرع مبتلا شود، اما معمولاً در کودکان خردسال و بزرگسالان مسن تر شروع می شود. بر اساس تحقیقات منتشر شده در سال 2021، مردان بیشتر از زنان به صرع مبتلا می شوند، احتمالاً به دلیل قرار گرفتن در معرض عوامل خطر بیشتر مانند مصرف الکل و ضربه به سر.

دو نوع اصلی تشنج عبارتند از:

تشنج عمومی
تشنج های کانونی
تشنج عمومی کل مغز شما را تحت تاثیر قرار می دهد. تشنج‌های کانونی یا جزئی، تنها یک قسمت از مغز شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

تشنج خفیف ممکن است به سختی قابل تشخیص باشد. ممکن است فقط چند ثانیه طول بکشد، و ممکن است تا زمانی که اتفاق می‌افتد، بیدار بمانید. تشنج شدیدتر می تواند باعث اسپاسم و انقباضات غیرقابل کنترل عضلانی شود. آنها می توانند از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند و ممکن است باعث سردرگمی یا از دست دادن هوشیاری شوند. پس از آن، ممکن است هیچ خاطره ای از وقوع تشنج نداشته باشید.

در حال حاضر هیچ درمانی برای صرع وجود ندارد، اما می توان آن را با داروها و استراتژی های دیگر مدیریت کرد.

علائم صرع چیست؟ صرع یا تشنج چیست؟

تشنج علامت اصلی صرع است. علائم در افراد مختلف و با توجه به نوع تشنج متفاوت است.

تشنج کانونی (جزئی).

تشنج کانونی آگاهانه (که قبلاً تشنج جزئی ساده نامیده می شد) شامل از دست دادن هوشیاری نیست. علائم عبارتند از:

تغییرات در حس چشایی، بویایی، بینایی، شنوایی یا لامسه
سرگیجه
سوزن سوزن شدن و انقباض اندام ها

تشنج های ناآگاه کانونی (که قبلاً تشنج جزئی پیچیده نامیده می شد) شامل از دست دادن هوشیاری یا هوشیاری است. علائم دیگر عبارتند از:

نگاه خالی
عدم پاسخگویی
انجام حرکات تکراری
تشنج عمومی
تشنج عمومی کل مغز را درگیر می کند.

کمک های اولیه برای تشنج یا صرع

توجه به این نکته مهم است که بیشتر تشنج ها نیازی به مراقبت های پزشکی اورژانسی ندارند و نمی توانید پس از شروع تشنج آن را متوقف کنید.

وقتی با کسی هستید که تشنج خفیف دارد:

تا زمانی که تشنج او تمام شود و بیدار شود، در کنار او بمانید.
پس از بیدار شدن، آنها را به مکانی امن راهنمایی کنید و به آنها بگویید چه اتفاقی می افتد.
آرام باشید و سعی کنید دیگران را آرام نگه دارید.
آرام صحبت کن
یک دستبند پزشکی را بررسی کنید.
به فرد کمک کنید تا با خیال راحت به خانه برسد.

اگر فرد دچار تشنج تونیک-کلونیک است که باعث تکان یا تکان خوردن کنترل نشده می شود:

فرد را روی زمین راحت کنید.
آنها را به آرامی به طرف خود بچرخانید تا به آنها کمک کنید نفس بکشند.
هر گونه اشیاء خطرناک را از آنها پاک کنید.
چیزی نرم زیر سرشان بگذارید.
اگر عینک می زنند، آن را بردارید.
هر لباسی مانند کراوات را که ممکن است بر تنفس تاثیر بگذارد، گشاد کنید.
زمان تشنج را تعیین کنید و اگر بیش از 5 دقیقه طول کشید با 911 تماس بگیرید منبع مورد اعتماد.

هنگامی که فردی تشنج می کند، مهم است که هرگز:

فرد را پایین نگه دارید یا سعی کنید حرکات او را متوقف کنید
هر چیزی را در دهان آنها بگذارند
دهان به دهان به آنها بدهید
به فرد غذا یا آب بدهید تا زمانی که کاملا هوشیار باشد
در مورد کمک های اولیه صرع بیشتر بدانید.

چه چیزی باعث صرع می شود؟

در حدود نیمی از افراد مبتلا به صرع، به گفته سازمان جهانی بهداشت، علت آن قابل تعیین نیست. عوامل مختلفی می توانند در ایجاد تشنج نقش داشته باشند، مانند:

آسیب مغزی تروماتیک یا سایر ضربه های سر
اسکار مغزی پس از آسیب مغزی (صرع پس از سانحه)
بیماری جدی یا تب بسیار بالا
بر اساس CDC، سکته مغزی، که باعث می‌شود تقریباً در افراد مسن‌تر، زمانی که هیچ علت قابل شناسایی وجود نداشته باشد، موارد صرع تقریباً نصف منبع قابل اعتماد ایجاد می‌شود.
کمبود اکسیژن به مغز
تومور مغزی یا کیست
زوال عقل، از جمله بیماری آلزایمر
استفاده مادر از برخی داروها، آسیب های دوران بارداری، مادر مغزی (منبع)